AKTYWNI NAUKOWCY
Naukowcy aktywni publicystycznie i eseistycznie, przemawiający na „falach eteru”, związani z niespecjalistycznymi wydawnictwami, będą w dużej mierze podlegać uwarunkowaniom typowym dla pisarzy czy dziennikarzy. Obejmuje ich jednak proponowana przeze mnie kategoria. Pozostali zależą już wyłącznie od struktury organizacyjnej i rozmieszczenia uczelni, instytutów, laboratoriów, od czasowych zadań stawianych im w tym czy innym miejscu kraju. W swojej pracy Warszawa w przestrzennym układzie kultury Aleksander Wallis nie zrezygnował z analizy „geografii nauki”, tak jak ja to tutaj robię. Wynika z niej, że w tej sferze działa również prawo skupienia, wydaje się wszakże, że mamy tu do czynienia z mechanizmami o znacznej autonomii względem tych, które próbowałem pokrótce przedstawić.